Google-vriendelijk duinscript Uniquthed: Ridley Scott onthult zorgen

Ridley Scott's Lost Dune: een 40-jarig geheim onthuld

Deze week is veertig jaar geleden dat David Lynch's Dune in première ging. Aanvankelijk een kassa flop, is het sindsdien een toegewijde cult -aanhang gecultiveerd. Dit staat in schril contrast met Denis Villeneuve's recente aanpassing op groot scherm van de klassieke roman van Frank Herbert. De betrokkenheid van Ridley Scott, voordat Lynch de teugels nam, blijft grotendeels onbekend - tot nu toe.

Een 13 pagina's tellende versie van Scott's verlaten Dune script, geschreven door Rudy Wurlitzer in oktober 1980, is opgedoken. Discovered in de Coleman Luck Archives aan het Wheaton College door T.D. Nguyen, dit document biedt ongekend inzicht in Scott's visie.

Het eerste tweedelige scenario van Frank Herbert, hoewel trouw, bleek cinematisch onhandig. Scott, na het succes van Alien, selecteerde een handvol scènes uit het script van Herbert. Vervolgens gaf hij Wurlitzer (bekend om tweebaans Blacktop en Walker ) om een ​​volledige herschrijving te maken. Net als de versies van Herbert en Villeneuve werd het opgevat als een tweedelig epos.

Wurlitzer beschreef het project als ongelooflijk uitdagend en verklaarde dat het schetsen van het verhaal meer tijd verbruikte dan het schrijven van het laatste script. Hij streefde ernaar om de essentie van het boek vast te leggen terwijl hij het met een unieke gevoeligheid inzette. Scott zelf bevestigde later de kwaliteit van het script.

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de ondergang van het project: de dood van Scott's broer, zijn terughoudendheid om te film in Mexico (de eis van de Laurentiis), een ballonbudget van meer dan $ 50 miljoen en de allure van Filmways ' Blade Runner -project. Universal Executive Thom Mount benadrukte echter een cruciaal probleem: het script ontbrak echter aan universele bijval.

Was de aanpassing van Wurlitzer een filmisch falen, of gewoon te donker, gewelddadig en politiek geladen voor een reguliere release? Een gedetailleerde analyse van het script zorgt voor een persoonlijk oordeel. Terwijl Wurlitzer en Scott weigerden commentaar te geven, spreekt het script zelf boekdelen.

Een donkerdere Paul Atreides

Het script opent met een droomsequentie die apocalyptische legers weergeeft die het universum doorkruisen en het lot van Paulus voorafschaduwen. Scott's kenmerkende visuele dichtheid is duidelijk in beschrijvingen zoals "vogels en insecten worden een wervelende hysterie van beweging." Deze kracht vertaalt zich effectief naar de pagina.

Het script portretteert Paul niet als de weergave van Timothée Chalamet, maar als een zevenjarige jongen die een Benue Gesserit-test ondergaat. Deze versie benadrukt Paul's "Savage Innocence" en assertieve aard, in tegenstelling tot Lynch's afbeelding. Een flash-forward toont zijn transformatie in een meester-zwaardvechter op 21-jarige leeftijd en overtreft zelfs Duncan Idaho.

De ondergang van de keizer

Het script introduceert een cruciale wending: The Emperor's Death, een katalysator die afwezig is in de roman. Dit evenement veroorzaakt de reeks gebeurtenissen die leidt tot de ondergang van de atreides. De dood van de keizer wordt onthuld in een mystieke scène in het innerlijke koninkrijk van de keizer, een visueel verbluffende omgeving. Het aanbod van de Baron Harkonnen om de kruidenproductie van Arrakis te delen, en zijn beroemde regel ("hij die de Spice Controls the Universe controleert"), verschijnt ook, waardoor het debat over de oorsprong in de Lynch -aanpassing wordt geleid.

The Guild Navigator

Het script toont de Guild Navigator, een specerijen verslaafd wezen, als een langwerpige, humanoïde figuur die in een transparante container drijft. Deze visualisatie, die voorafgaand aan zijn uiterlijk in Dune Messiah , voegt een uniek visueel element toe.

Een middeleeuwse arrakis

Het script presenteert Arrakis met een middeleeuwse esthetiek, met nadruk op zwaarden, feodale gewoonten en klassenverschillen. De ecologische impact van het oogsten van kruiden wordt benadrukt, waarbij Scott's gelijktijdige ontwikkeling van een middeleeuwse fantasy-film weerspiegelt. Het script bevat ook een brutaal bargevecht in Arakeen's sloppenwijken, met de vroege meedogenloosheid van Paul.

De Fremen -ontmoeting

Het script beschrijft een meer intense woestijnontwikkeling voor Paul en Jessica, met als hoogtepunt een crashlanding en een gevaarlijke reis om de Fremen te vinden. De ontmoeting met Stilgar en het duel met Jamis wordt afgebeeld met grafisch geweld, echo -elementen van de film van Lynch maar met significante verschillen. Het script laat met name de Paul-Jessica Incest Subplot weg, een punt van discussie met Herbert en de Laurentiis.

Het water van de levensceremonie

Het script wordt afgesloten met een water van de levensceremonie, met een gender-buigende sjamaan en een gigantische zandworm. Jessica wordt de nieuwe dominee moeder, en Paul, geaccepteerd door de Fremen, is klaar om zijn bestemming te vervullen. Het script eindigt voor de iconische zandwormrit, een sleutelelement dat Herbert wilde opnemen.

Een revisionistische visie

Het script van Wurlitzer benadrukt de ecologische, politieke en spirituele aspecten van Dune en presenteert Paulus als een potentieel meedogenloze leider. Dit staat in contrast met Lynch's focus op de spirituele en de nadruk van Villeneuve op de gevaren van charismatische leiders. De volwassen thema's en gewelddadige inhoud van het script hebben waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan.

De erfenis van het script omvat het onderscheidende zandwormontwerp van H.R. Giger en de betrokkenheid van Vittorio Storaro als de beoogde cinematograaf. Hoewel het nooit op het scherm is gekomen, biedt het een fascinerende blik in een radicaal andere interpretatie van het meesterwerk van Herbert, een die prioriteit gaf aan ecologische zorgen en politieke intriges naast de spirituele elementen. De thema's van het script blijven vandaag relevant en benadrukken de blijvende kracht van de visie van Herbert.