„David Lynch: wyjątkowa dziedzictwo filmowe”

W pilotażu Twin Peaks jest scena, która oddaje esencję życia codziennego w szkole średniej. Dziewczyna zakrada papierosa, chłopiec zostaje wezwany do biura dyrektora, a nauczycielka bierze udział. Ale wtedy Mundane zostaje rozbity, gdy policjant wchodzi do klasy i szepcze do nauczyciela. Krzyczenie przebija powietrze i przez okno uczeń biegnie przez dziedziniec. Nauczyciel stara się powstrzymać łzy, a oczekiwanie na ogłoszenie wypełnia pokój. David Lynch skupia swój aparat na pustym siedzeniu na środku klasy. Dwóch uczniów wymienia spojrzenie, zdając sobie sprawę, że ich przyjaciółka Laura Palmer nie żyje.

Lynch był mistrzem w uchwyceniu detali życia na poziomie powierzchni, ale zawsze zagłębił się w głębiej, odkrywając poczucie niepokoju. Ta scena Twin Peaks obejmuje wątek tematyczny, który przebiega jego karierę - wyświetlając niepokojące prąd normalności. Jednak nie jest to również jedyny moment definiujący; Praca Lyncha obejmuje ponad 40 lat, a fani mogą wskazywać na niezliczone inne sceny, które rezonują z nimi. Każdy entuzjasta Lynch Lynch, każdy pijący kawę, obserwujący pogodę, ma prawdopodobnie inny faworyt.

Kiedy nie możesz dokładnie wskazać tego, co jest nie tak, często jest to opisywane jako „lynchian”. Ten termin oddaje snów, niepokojącą jakość, która sprawiła, że ​​David Lynch stał się legendą. Jego odejście pozostawia pustkę dla fanów, którzy pielęgnowali jego wyjątkowy głos i różnorodne urok.

Niewielu artystów zdobywa zaszczyt nowego przymiotnika. Podczas gdy terminy takie jak „Spielbergian” lub „Scorsese-ish” oznaczają określone elementy, takie jak oświetlenie lub przedmiot, „Kafkaesque” dotyczy wszystkiego, co głęboko niepokojące i dezorientujące. „Lynchian” należy do tej elitarnej grupy, obejmującej szersze, bardziej wszechobecne poczucie niepokoju.

Oglądanie gumki Lyncha było rytuałem fragmentu dla wielu początkujących entuzjastów filmu. Kilkadziesiąt lat później nastoletni syn filmowca podjął tę samą podróż, oglądając własną woli Twin Peaks , osiągając epokę Windom Earle sezonu 2.

Praca Lyncha ma ponadczasową jakość, często zabarwioną osobistością. Zastanów się nad Twin Peaks: Powrót w 2017 roku, w którym zaprojektował sypialnię dla dzieci, która wyglądała, jakby należała do dziesięcioletniego z 1956 roku-w pewnym przypadku, w którym sam Lynch skończył dziesięć lat. Jednak to dziecko żyje w dziwnym świecie, tylko Lynch mógł sobie wyobrazić, wraz z ojcem, który jest klonem z innego wymiaru i złym odpowiednikiem, który gwałtownie uderza w twarz.

Pomimo nostalgii hollywoodzkiej, Lynch wykorzystał powrót do przeciwstawienia się oczekiwaniom, pozostawiając publiczność oszołomioną, nie przywracając kluczowych postaci w znaczący sposób. To był kwintesencyjnie Lynchian.

Kiedy Lynch przybył do hollywoodzkich konwencji z wydmem , stał się jednym z najbardziej znanych przemyków. Jednak nawet wtedy nosił niepowtarzalny dotyk Lyncha, od dojenia kota/szczura po niesławną scenę z kurczaka. Aby uzyskać głębsze zanurzenie się w wydmach Lyncha, sprawdź książkę Maxa Evry'ego, arcydzieło w Disay .

Zdjęcia Lyncha, choć często dziwne, zabawne lub niepokojące, mają wyjątkowe piękno. Mężczyzna słonia , jego najbliższe przedsięwzięcie głównego nurtu, jest wzruszającą historią osadzoną na tle niepokojącej epoki, w której freaki sideshow były prawdziwe i źle traktowane.

Definiowanie pracy Lyncha według gatunku lub tropu jest daremne, ale jego filmy są natychmiast rozpoznawalne. Jego praca łączy ciemność, humor, surrealizm i prawdziwą obcość w sposób organiczny. Był zafascynowany światem pod naszym własnym, często wycofując zasłonę, aby ujawnić, co się dzieje.

Weźmy na przykład Blue Velvet . Jest to noir, w którym Everyman zmienia amatorski detektyw w świecie, który wydaje się idylliczny, ale ukrywa obskurną podbrzusze dealerów i śpiewaków z salonu. Zaskoczona w z połowy wieku Americana, która jest daleka od całej prawdy, filmy Lyncha są nasycone surrealizmem i nie przejmuje się uziemieniem. Dokument na temat relacji Lyncha z czarodziejem Oz eksploruje te wpływy, które są wyjątkowe i mało prawdopodobne, aby zostać powtórzone.

W 2024 r. Widziałem, jak TV Glow ma scenę w barze, który uchwycił lynchijską atmosferę z pływającą kamerą, szafą teatralną i czerwonymi światłami. Film Jane Schoenbrun, zainspirowany Twin Peaks , pokazuje szeroki wpływ terminu „Lynchian”.

Twórcy filmowi tacy jak Yorgos Lanthimos, Robert Eggers, Ari Aster, David Robert Mitchell, Emerald Fennell, Richard Kelly, Rose Glass, Quentin Tarantino i Denis Villeneuve zawdzięczają dług w stylu Lyncha. Od homara po latarnię morską , po nim , a pod Silver Lake , po Saltburn , Donnie Darko na pokochanie krwawienia , wpływ Lyncha jest niezaprzeczalny.