"David Lynch: Eşsiz bir film yapımı mirası"

Twin Peaks pilotunda bir lisede günlük yaşamın özünü yakalayan bir sahne var. Bir kız sigara gizlice girer, bir çocuk müdürün ofisine çağrılır ve bir öğretmen devam eder. Ama sonra, bir polis memuru sınıfa girdiğinde ve öğretmene fısıldadığında sıradan paramparça olur. Bir çığlık havayı deliyor ve pencereden avluya koşan bir öğrenci görülüyor. Öğretmen gözyaşları tutmaya çalışır ve bir duyurunun beklentisi odayı doldurur. David Lynch daha sonra kamerasını sınıfın ortasındaki boş bir koltuğa odaklar. İki öğrenci, arkadaşları Laura Palmer'ın öldüğünü fark ederek bir bakış attı.

Lynch, yaşamın yüzey düzeyinde detaylarını yakalamada bir ustaydı, ancak her zaman daha derine indi ve altında gizlenen bir rahatsızlık duygusu ortaya çıkardı. Bu ikiz zirve sahnesi, kariyeri boyunca geçen tematik ipliği kapsar - normalliğin rahatsız edici alt akımlarını aydınlatıyor. Yine de, tek tanımlayıcı an değil; Lynch'in çalışmaları 40 yılı aşkın bir süredir ve hayranlar onlarla rezonansa giren sayısız başka sahneye işaret edebilirler. Her kahve içen, hava durumu raporu Lynch tutkununun muhtemelen farklı bir favorisi var.

Neyin yanlış olduğunu tam olarak belirleyemediğinizde, genellikle 'Lynchian' olarak tanımlanır. Bu terim, David Lynch'i bir efsane yapan rüya benzeri, rahatsız edici kaliteyi yakalar. Geçişi, eşsiz sesini ve çeşitli çekiciliğini değerlendirmek için hayranlar için bir boşluk bırakıyor.

Çok az sanatçı yeni bir sıfatın onurunu kazanıyor. "Spielbergian" veya "Scorsese-ish" gibi terimler aydınlatma veya konu gibi belirli unsurları belirtirken, "Kafkaesque" derinden rahatsız edici ve yönünü kaybetme için geçerlidir. "Lynchian", daha geniş, daha yaygın bir rahatsızlık duygusunu kapsayan bu seçkin gruba aittir.

Lynch'in Eraserhead'i izlemek, birçok tomurcuklanan film meraklıları için bir geçitti. Onlarca yıl sonra, film yapımcısının genç oğlu aynı yolculuğu üstlendi, kendi anlaşmasının ikiz zirvelerini izledi ve 2. sezonun Windom Earle dönemine ulaştı.

Lynch'in çalışması zamansız bir kaliteye sahiptir, genellikle tuhaflık ile doludur. İkiz Tepeler: 2017'deki dönüşü düşünün, burada 1956 yaşında bir çocuk karakteri gibi görünen bir çocuk karakteri için bir yatak odası tasarladı-kibarca Lynch'in kendisi on yaşındaydı. Yine de, bu çocuk tuhaf bir dünyada yaşıyor, sadece Lynch'in hayal edebileceği, başka bir boyuttan klon ve bir yüz boyunca şiddetli bir şekilde yumruklayan kötü bir muadili ile dolu.

Nostaljiye dayalı Hollywood trendine rağmen, Lynch beklentilere meydan okumak için geri dönüşü kullandı ve izleyicileri kilit karakterleri anlamlı bir şekilde geri getirmeyerek şaşkın bıraktı. Bu özünde Lynchian'dı.

Lynch, Dune ile Hollywood sözleşmelerine bağlı kaldığında, en kötü şöhretli yanlış ateşlerden biri oldu. Yine de, o zaman bile, Lynch'in kedi/sıçan sağım makinesinden meşhur tavuk akşam yemeği sahnesine kadar açık bir dokunuşunu taşıyordu. Lynch'in kumul deneyimine daha derin bir dalış için, Kargaşa'daki bir başyapıt olan Max Evry'nin kitabına göz atın.

Lynch'in görüntüleri, genellikle garip, komik veya rahatsız edici olsa da, eşsiz bir güzelliğe sahiptir. Ana akım beğeni toplayan en yakın girişimi olan fil adamı , Sideshow Freaks'in gerçek ve kötü muamele edildiği rahatsız edici bir dönemin zeminine karşı geçen dokunaklı bir hikaye.

Lynch'in çalışmasını tür veya tope tanımlamak nafile, ancak filmleri anında tanınabilir. Çalışmaları karanlık, mizah, gerçeküstücülük ve gerçek tuhaflığı organik bir şekilde harmanlıyor. Kendimizin altındaki dünya tarafından büyülenmişti, genellikle arkasında ne olduğunu ortaya çıkarmak için perdeyi geri çekti.

Örneğin mavi kadife al. Bir herkesin, pastoral görünen ancak gazlı bayi ve salon şarkıcılarının keyifsiz bir göbeğini gizleyen bir dünyada amatör dedektifi çevirdiği bir noir. Bütün gerçekten uzak bir yüzyıl ortası Americana'da yer alan Lynch'in filmleri gerçeküstücülükle aşılanır ve topraklanmış olmakla ilgisizdir. Lynch'in Oz Sihirbazı ile ilişkisi üzerine bir belgesel, benzersiz ve çoğaltılması olası olmayan bu etkileri daha da araştırıyor.

2024'te TV Glow'un, yüzen kamera çalışması, tiyatro gardıropu ve senkronize olmayan kırmızı ışıklarla bir Lynchian atmosferi yakalayan bir barda bir sahne içerdiğini gördüm . Jane Schoenbrun'un Twin Peaks'tan esinlenerek olan filmi, "Lynchian" teriminin geniş etkisini sergiliyor.

Yorgos Lanthimos, Robert Eggers, Ari Aster, David Robert Mitchell, Emerald Fennell, Richard Kelly, Rose Glass, Quentin Tarantino ve Denis Villeneuve gibi film yapımcıları Lynch'in tarzına bir borç borçlu. Istakozdan deniz fenerine, ortalama ortasına kadar, Gümüş Gölü'nün altında Saltburn'a , Donnie Darko Love to Love Lies kanaması , Lynch'in etkisi yadsınamaz.