Stille hoofdrolspelers: onthuld in moderne RPG’s door Dragon Quest Creators

Ervaren RPG-ontwikkelaars Yuji Horii (Dragon Quest) en Katsura Hashino (Metaphor: ReFantazio) bespraken onlangs de evoluerende rol van stille protagonisten in moderne RPG's, een onderwerp dat wordt belicht in het boekje "Metaphor: ReFantazio Atlas Brand 35th Anniversary Edition". Hun gesprek onderzocht de uitdagingen van deze klassieke trope in een landschap van steeds realistischer graphics.

Horii, maker van de iconische Dragon Quest-serie, legde uit dat de serie afhankelijk is van een 'symbolische hoofdrolspeler': een stil personage waarmee spelers hun eigen emoties kunnen projecteren. Deze aanpak, zo merkte hij op, was praktischer in de eenvoudigere graphics van eerdere games, waarin de beperkte animatie het gebrek aan vocalisatie niet benadrukte. "Met realistische graphics", grapte Horii, "ziet een stille hoofdrolspeler er gewoon uit als een idioot."

Hij schreef de verhalende structuur van Dragon Quest – afhankelijk van dialoog en minimale vertelling – toe aan zijn achtergrond in manga en zijn passie voor het vertellen van verhalen. De kern van het spel, zo benadrukte hij, is gebaseerd op spelersinteractie door middel van dialoog, waardoor een unieke verhalende ervaring ontstaat. Hij erkende echter dat het steeds moeilijker wordt om deze aanpak vol te houden naarmate beeld en geluid geavanceerder worden, waardoor een niet-reactieve hoofdrolspeler steeds schokkender wordt. "Naarmate games realistischer worden", concludeerde Horii, "wordt dit type hoofdrolspeler moeilijker in beeld te brengen – inderdaad een toekomstige uitdaging."

Hashino, wiens aankomende Metaphor: ReFantazio een volledig ingesproken hoofdrolspeler bevat, contrasteerde dit met de unieke aanpak van Dragon Quest. Hij prees Horii omdat hij prioriteit gaf aan de emotionele betrokkenheid van spelers, zelfs bij ogenschijnlijk kleine interacties. "Dragon Quest houdt zorgvuldig rekening met de gevoelens van de speler", merkte Hashino op, "zelfs in dialoog met gewone NPC's. De games geven consequent prioriteit aan de spelerservaring en de emoties die door het verhaal worden opgeroepen." Dit benadrukt de contrasterende ontwerpfilosofieën tussen games waarbij gebruik wordt gemaakt van stille versus stemhebbende protagonisten, die elk streven naar verschillende niveaus van onderdompeling van de speler en emotionele verbinding.